سوره توبه – آیه 127
وَ إذا ما أُنْزِلَتْ سورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إلی بَعْضٍ هَلْ یَراکُمْ مِنْ أحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفوا صَرَفَ اللّهُ قُلوبَهُمْ بِأنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَفْقَهونَ (127)
و هنگامی که آنچه نازل شود سورهای، نگاه میکنند بعضشان به سوی بعضی (دیگر): «آیا میبیند شما را از احدی؟» سپس باز میگردند. برگرداند الله قلبهایشان به آن جهت که آنها قومی هستند که تفقه نمیکنند. (127)
و چون سورهای نازل شود، بعض آنها ببعض دیگر نگرند: [که] کسی شما را میبیند؟ آنگاه بدر روند. خدا دلهایشان را بگردانیده و آنها گروهی هستند که فهم نمیکنند (127)
و چون سورهای نازل شود، بعضی از آنان به بعضی دیگر نگاه میکنند [و میگویند:] «آیا کسی شما را میبیند؟» سپس [مخفیانه از حضور پیامبر] بازمیگردند. خدا دلهایشان را [از حق] برگرداند، زیرا آنان گروهی هستند که نمیفهمند. (127)
و چون سورهای نازل گردد (به سبب ناراحتی و تغییر رنگشان) برخی از آنان به برخی دیگر مینگرند (و گویی از هم میپرسند) آیا کسی شما را میبیند؟ (که مبادا نفاقتان ظاهر شود، یا از مجلس بیرون رویم)، سپس (پنهانی از نزد تو) بازمیگردند. خدا دلهایشان را (از حق) بازگرداند، زیرا که گروهی نافهمند. (127)