سوره توبه – آیه 42
لَوْ کانَ عَرَضاً قَریباً وَ سَفَراً قاصِداً لاَتَّبَعوکَ وَ لکِنْ بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَیَحْلِفونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنا لَخَرَجْنا مَعَکُمْ یُهْلِکونَ أنْفُسَهُمْ وَ اللّهُ یَعْلَمُ إنَّهُمْ لَکاذِبونَ (42)
اگر بود متاعی نزدیک و سفری کوتاه، قطعاً تبعیت میکردند تو را، ولیکن دور نمود بر آنها خصومت را و به زودی سوگند میخورند به الله: «چنانچه استطاعت داشتیم قطعاً خارج میشدیم با شما»، هلاک میکنند خودشان را و الله میداند به یقین آنها قطعاً دروغگویان هستند. (42)
اگر خواستهای نزدیک بود یا سفری کوتاه، ترا پیروی میکردند ولی این مسافت بنظرشان دور آمد، بخدا قسم خواهند خورد که اگر میتوانستیم با شما برون شده بودیم. خویشتن را بهلاکت میدهند و خدا داند که دروغگویانند (42)
اگر مالی در دسترس و سفری [آسان و] کوتاه بود، قطعا از پی تو میآمدند، ولی آن راه پر مشقت بر آنان دور مینماید، و به زودی به خدا سوگند خواهند خورد که اگر میتوانستیم حتما با شما بیرون میآمدیم، [با سوگند دروغ]، خود را به هلاکت میکشانند و خدا میداند که آنان سخت دروغگویند. (42)
اگر اموالی در دسترس و سفری کوتاه و آسان بود حتما از تو پیروی میکردند و لکن این راه پرمشقت (حضور در میدان جنگ تبوک) بر آنها دور جلوه کرد، و به زودی به خدا سوگند میخورند که اگر توانایی داشتیم با شما بیرون میشدیم. آنها خودشان را (به کفر و دروغشان) هلاک میکنند و خدا میداند که آنها دروغگویند. (42)