سوره اعراف – آیه 22
فَدَلاَّهُما بِغُرورٍ فَلَمّا ذاقا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا یَخْصِفانِ عَلَیْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ ناداهُما رَبُّهُما أ لَمْ أنْهَکُما عَنْ تِلْکُما الشَّجَرَةِ وَ أقُلْ لَکُما إنَّ الشَّیْطانَ لَکُما عَدُوٌّ مُبینٌ (22)
پس دلالت کرد آن دو را به فریبی، پس چون چشیدند درخت را، آشکار شد برای آن دو بدی‌هایشان و آغاز کردند چسباندن بر خودشان از برگ باغ را و ندا دارد آن دو را پروردگارشان: «آیا نهی نکردم شما را از آن درخت و نگفتم برای شما که به یقین شیطان برای شما، دشمنی آشکار است؟» (22)
به فریبی سقوطشان داد و چون از آن درخت بخوردند عور- تهایشان در نظرشان نمودار شد و بنا کردند از برگهای بهشت بخودشان بچسبانند و پروردگارشان بآنها بانگ زد: مگر از این درخت منعتان نکردم و نگفتمتان که شیطان برای شما دشمنی است آشکار (22)
پس آن دو را با فریب به سقوط کشانید پس چون آن دو از [میوه] آن درخت [ممنوع] چشیدند، برهنگیهایشان بر آنان آشکار شد، و به چسبانیدن برگ [های درختان] بهشت بر خود آغاز کردند و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد: «مگر شما را از این درخت منع نکردم و به شما نگفتم که در حقیقت شیطان برای شما دشمنی آشکار است.» (22)
پس به فریب و نیرنگ، آنها را (از مقامشان) تنزیل داد. پس چون از آن درخت چشیدند عورتشان بر آنها نمایان شد و شروع کردند به از برگ درختان آن بهشت بر خود چسباندن. و پروردگارشان آنها را ندا داد: آیا من شما را از آن درخت نهی نکردم و به شما نگفتم که همانا شیطان دشمن آشکار شماست؟! (22)