سوره مائده – آیه 52
فَتَرَی الَّذینَ فی قُلوبِهِمْ مَرَضٌ یُسارِعونَ فیهِمْ یَقولونَ نَخْشی أنْ تُصیبَنا دائِرَةٌ فَعَسَی اللّهُ أنْ یَأْتیَ بِالْفَتْحِ أوْ أمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَیُصْبِحوا عَلی ما أسَرّوا فی أنْفُسِهِمْ نادِمینَ (52)
پس میبینی کسانی که در قلبهایشان مرضی است، سرعت میجویند در آنها، میگویند: «میترسیم که اصابت کند ما را بلایی.» پس امید است الله را که میآورد فتح را یا امری از جانبش، پس میشوند بر آن چه پنهان داشتهاند در درونشان پشیمانان. (52)
آنکسان را که در دلهایشان مرضی هست بینی که به [دوستی] آنها شتابند. گویند: بیم داریم ما را حادثهای رسد. باشد که خدای، فتح پیش آرد، یا فرمانی از جانب خویش، و از آنچه در خاطر گرفتهاند، پشیمان شوند. (52)
میبینی کسانی که در دلهایشان بیماری است، در [دوستی] با آنان شتاب میورزند. میگویند: «میترسیم به ما حادثه ناگواری برسد.» امید است خدا از جانب خود فتح [منظور] یا امر دیگری را پیش آورد، تا [در نتیجه آنان] از آنچه در دل خود نهفته داشتهاند پشیمان گردند. (52)
پس کسانی را که در دلهایشان بیماری (نفاق) است میبینی که در (دوستی) آنها شتاب میورزند، میگویند: بیم داریم که حادثه بدی به ما برسد (دولت اسلامی سقوط کند و آنها بر ما مسلط شوند). امید است که خداوند فتحی (برای مسلمین) یا کاری از جانب خود (هلاک کردن کافران به نحوی دیگر) پیش آورد تا آنها بر آنچه در دلهایشان پنهان میدارند پشیمان گردند. (52)