وَ تَوَلَّی عَنْهُمْ وَ قالَ یا أسَفی عَلی یوسُفَ وَ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظیمٌ (۸۴)
و روی گردانید از آن ها و گفت: «ای دریغ بر یوسف» و سفید شد چشمانش از حزن، پس او پر اندوه بود. (۸۴)
و روی از آنها بگردانید و گفت: ای دریغ از یوسف! و دیدگانش از غم سپید شد و از غم آکنده بود (۸۴)
و از آنان روی گردانید و گفت: «ای دریغ بر یوسف!» و در حالی که اندوه خود را فرو میخورد، چشمانش از اندوه سپید شد. (۸۴)
و از آنها روی برتافت و گفت: ای دریغ بر یوسف! و هر دو چشمش از (غایت) اندوه سفید شد و همواره غصه گلوگیرش بود. (۸۴)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج