سوره یوسف – آیه 66
قالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَکُمْ حَتَّی تُؤْتونِ مَوْثِقاً مِنَ اللّهِ لَتَأْتُنَّنی بِهِ إلاَّ أنْ یُحاطَ بِکُمْ فَلَمّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قالَ اللّهُ عَلی ما نَقولُ وَکیلٌ (66)
گفت: «هرگز نفرستم او را با شما تا بدهید اطمینانی از الله تا بیاورید برای من او را، مگر آنکه احاطه شوید شما.» پس هنگامی که دادند او را اطمینانشان، گفت: «الله بر آنچه میگوییم وکیل است.» (66)
گفت: هرگز او را با شما نمیفرستم تا پیمانی دهید بنام خدا که وی را بمن باز آرید مگر آنکه مجبور شوید. و چون پیمان خویش را بدو دادند گفت خدا بر آنچه میگوییم گواه است (66)
گفت: «هرگز او را با شما نخواهم فرستاد تا با من با نام خدا پیمان استواری ببندید که حتما او را نزد من باز آورید، مگر آنکه گرفتار [حادثهای] شوید.» پس چون پیمان خود را با او استوار کردند [یعقوب] گفت: «خدا بر آنچه میگوییم وکیل است.» (66)
گفت: هرگز او را با شما نمیفرستم تا آنکه از سوی خدا پیمانی محکم به من دهید که حتما او را برای من میآورید مگر آنکه همگی در احاطه بلا و آسیبی قرار گیرید و هلاک شوید. پس چون پیمان استوار خود به او دادند، گفت: خداوند بر آنچه میگوییم وکیل و ناظر است. (66)