سوره یوسف – آیه 32
قالَتْ فَذلِکُنَّ الَّذی لُمْتُنَّنی فیهِ وَ لَقَدْ راوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ وَ لَئِنْ لَمْ یَفْعَلْ ما آمُرُهُ لَیُسْجَنَنَّ وَ لَیَکوناً مِنَ الصّاغِرینَ (32)
گفت: «پس آن است شما را کسی که ملامت میکردید مرا درباره او و قطعاً به تحقیق کام خواستم او را از نفسش، پس پناه جست و چنانچه انجام ندهد آنچه امر کنندهام او را، قطعاً زندانی خواهد شد و قطعاً خواهد شد از کوچکشدگان.» (32)
گفت: این همانست که در باره او ملامتم کردهاید، من از او کام خواستم و خویشتن داری کرد. اگر آنچه فرمانش میدهم نکند، زندانی میشود و از حقیران میشود (32)
[زلیخا] گفت: «این همان است که در باره او سرزنشم میکردید. آری، من از او کام خواستم و [لی] او خود را نگاه داشت، و اگر آنچه را به او دستور میدهم نکند قطعا زندانی خواهد شد و حتما از خوارشدگان خواهد گردید.» (32)
زن گفت: این همان کس است که مرا درباره وی (غیابا) سرزنش کردید و البته من از وی درخواست کامجویی کردم و او خودداری نمود، و باز هم اگر آنچه را فرمانش میدهم نکند زندانی خواهد شد و مسلیما از خوارشدگان خواهد گشت. (32)