سوره یوسف – آیه ۱۹

و آمد کاروانی، پس فرستادند آب آورشان را، پس دلو انداخت دلوش را، گفت: «ای بشارت! این نوجوانی است و پنهان داشتند او را مانند کالایی و الله همیشه عالم است به آن‌چه عمل می‌کنند.» (۱۹)

و کاروانی بیامد و آبدارشان را فرستادند که دلو خویش بینداخت و گفت: ای مژدگانی! این غلامی است، و او را فروختنی وانمودند و خدا میدانست چه میکردند (۱۹)

و کاروانی آمد. پس آب‏آور خود را فرستادند. و دلوش را انداخت. گفت: «مژده! این یک پسر است!» و او را چون کالایی پنهان داشتند. و خدا به آنچه می‏کردند دانا بود. (۱۹)

و کاروانی بیامد، پس آب‏آورشان را فرستادند، او دلوش را (در چاه) افکند (و چون از چاه بیرون کشید ناگهان) گفت: ای مژده! این یک پسر بچه است! و (آب‏آوران) او را (از کاروان و یا کاروانیان او را از سایر مردم) به عنوان سرمایه تجارت پنهان داشتند، و خدا به آنچه می‏کردند دانا بود. (۱۹)