سوره هود – آیه ۸۷

گفتند: «ای شعیب! آیا نمازت تو امر می‌کند تو را که ترک کنیم آن‌چه بندگی می‌کردند بزرگانمان (پدرانمان / نیاکانمان) یا که انجام دهیم در اموالمان آن‌چه می‌خواهیم؟ به یقین تو قطعاً بسیار بردبار رشد (عقلی) یافته‌ای». (۸۷)

گفتند: ای شعیب! مگر نمازت فرمانت میدهد که ما آنچه را که پدرانمان میپرستیده‏اند، رها کنیم و در اموال خویش چنانکه خواهیم تصرف نکنیم، واقعا که تو بردبار و عاقلی! (۸۷)

گفتند: «ای شعیب، آیا نماز تو به تو دستور می‏دهد که آنچه را پدران ما می‏پرستیده‏اند رها کنیم، یا در اموال خود به میل خود تصرف نکنیم؟ راستی که تو بردبار فرزانه‏ای.» (۸۷)

گفتند: ای شعیب، آیا نمازت تو را دستور می‏دهد که ما آنچه را پدرانمان می‏پرستیدند رها کنیم یا آنچه را که می‏خواهیم در اموالمان انجام دهیم ترک نماییم؟ (نمازت از ما سلب آزادی در اعتقاد و عمل می‏کند؟) تو که به راستی بردبار و رهیافته‏ای (پس چگونه حرییت ما را محدود می‏کنی)! (۸۷)