سوره هود – آیه ۲۰
أولئِکَ لَمْ یَکونوا مُعْجِزینَ فی الْأرْضِ وَ ما کانَ لَهُمْ مِنْ دونِ اللّهِ مِنْ أوْلیاءَ یُضاعَفُ لَهُمُ الْعَذابُ ما کانوا یَسْتَطیعونَ السَّمْعَ وَ ما کانوا یُبْصِرونَ (۲۰)
آنها نیستند عاجزکنندگان در زمین و نباشد برای آنها از غیر الله از سرپرستان، مضاعف می‌کند برای آنها عذاب را، استطاعت ندارند شنیدن را و نمی‌بینند. (۲۰)
آنها در زمین فرار نتوانند و جز خدا کارسازانی ندارند. عذابشان دو برابر شود، که نه شنیدن توانند و نه بینا باشند (۲۰)
آنان در زمین درماندهکنندگان [خدا] نیستند، و جز خدا دوستانی برای آنان نیست. عذاب برای آنان دو چندان میشود. آنان توان شنیدن [حق را] نداشتند و [حق را] نمیدیدند. (۲۰)
آنها هرگز ناتوان کننده (خدا) در روی زمین (به واسطه مقابله با او یا فرار از عذاب او) نخواهند بود و برای آنها جز خداوند یاوران و سرپرستانی نیست عذاب آخرت برای آنها دو چندان خواهد شد (به کیفر اعمال خود و پیروانشان)، آنها طاقت شنیدن (حق را) نداشتند و هرگز (با چشم دل) حق را نمیدیدند. (۲۰)
