إنْ تُصِبْکَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إنْ تُصِبْکَ مُصیبَةٌ یَقولوا قَدْ أخَذْنا أمْرَنا مِنْ قَبْلُ وَ یَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحونَ (۵۰)
اگر اصابت کند تو را حسنهای، بد حال میشوند و اگر اصابت کند تو را مصیبتی، میگویند: «به تحقیق گرفتیم کار خود را از قبل» و روی بر میگرداننددر حالی که شادمان هستند. (۵۰)
اگر ترا حادثه خوشی رسد، غمینشان کند و اگر ترا مصیبتی رسد گویند ما از پیش احتیاط خویش بکردیم و باز گردند و شادمان باشند (۵۰)
اگر نیکی به تو رسد آنان را بد حال میسازد، و اگر پیشامد ناگواری به تو رسد میگویند: «ما پیش از این تصمیم خود را گرفتهایم.» و شادمان روی بر میتابند. (۵۰)
اگر تو را نیکیی (پیروزی و غنیمتی) برسد آنها را ناراحت میکند و اگر مصیبتی (شکست یا زیانی) برسد میگویند: ما (احتیاط) کارمان را پیش از این گرفته بودیم و شادمان (به محل خود) بازمیگردند. (۵۰)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج