سوره توبه – آیه 42

لَوْ کانَ عَرَضاً قَریباً وَ سَفَراً قاصِداً لاَتَّبَعوکَ وَ لکِنْ بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَیَحْلِفونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنا لَخَرَجْنا مَعَکُمْ یُهْلِکونَ أنْفُسَهُمْ وَ اللّهُ یَعْلَمُ إنَّهُمْ لَکاذِبونَ (42)

اگر بود متاعی نزدیک و سفری کوتاه، قطعاً تبعیت می‌کردند تو را، ولیکن دور نمود بر آن‌ها خصومت را و به زودی سوگند می‌خورند به الله: «چنان‌چه استطاعت داشتیم قطعاً خارج می‌شدیم با شما»، هلاک می‌کنند خودشان را و الله می‌داند به یقین آن‌ها قطعاً دروغ‌گویان هستند. (42)

اگر خواسته‏ای نزدیک بود یا سفری کوتاه، ترا پیروی میکردند ولی این مسافت بنظرشان دور آمد، بخدا قسم خواهند خورد که اگر میتوانستیم با شما برون شده بودیم. خویشتن را بهلاکت میدهند و خدا داند که دروغگویانند (42)

اگر مالی در دسترس و سفری [آسان و] کوتاه بود، قطعا از پی تو می‏آمدند، ولی آن راه پر مشقت بر آنان دور می‏نماید، و به زودی به خدا سوگند خواهند خورد که اگر می‏توانستیم حتما با شما بیرون می‏آمدیم، [با سوگند دروغ‏]، خود را به هلاکت می‏کشانند و خدا می‏داند که آنان سخت دروغگویند. (42)

اگر اموالی در دسترس و سفری کوتاه و آسان بود حتما از تو پیروی می‏کردند و لکن این راه پرمشقت (حضور در میدان جنگ تبوک) بر آنها دور جلوه کرد، و به زودی به خدا سوگند می‏خورند که اگر توانایی داشتیم با شما بیرون می‏شدیم. آنها خودشان را (به کفر و دروغشان) هلاک می‏کنند و خدا می‏داند که آنها دروغگویند. (42)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه