سوره توبه – آیه 30
وَ قالَتِ الْیَهودُ عُزَیْرٌ ابْنُ اللّهِ وَ قالَتِ النَّصاری الْمَسیحُ ابْنُ اللّهِ ذلِکَ قَوْلُهُمْ بِأفْواهِهِمْ یُضاهِؤُنَ قَوْلَ الَّذینَ کَفَروا مِنْ قَبْلُ قاتَلَهُمُ اللّهُ أنَّی یُؤْفَکونَ (30)
و گفتند یهود: «عزیز فرزند الله است» و گفتند نصارا: «مسیح فرزند الله است.» آن است سخن آنها به زبانهایشان، شباهت دارند سخن کسانی را که کفر ورزیدند از قبل، بکشد آنها را الله، چگونه منحرف میشوند. (30)
یهودان گویند: عزیر پسر خداست و نصاری گویند: مسیح پسر خداست، این گفتارشان است که به زبانهای خویش گویند و گفتار کسانی را که از پیش کافر بودهاند، تقلید کنند. خدایشان بکشد، چگونه منحرف میشوند (30)
و یهود گفتند: «عزیر، پسر خداست.» و نصاری گفتند: «مسیح، پسر خداست.» این سخنی است [باطل] که به زبان میآورند، و به گفتار کسانی که پیش از این کافر شدهاند شباهت دارد. خدا آنان را بکشد چگونه [از حق] بازگردانده میشوند؟ (30)
و یهود گفتند: عزیر پسر خداست (عزیری که ملت یهود را پس از ذلت حیات بخشید و تورات را رواج داد) و نصاری گفتند: مسیح پسر خداست. این سخنی است که به زبان میگویند (نه حقیقتی دارد و نه دلیلی)، به گفتار کسانی که پیش از آنان کفر ورزیدند (بتپرستان قدیم که برای خدا پدر و پسر و مادر و همسر قائل بودند) شباهت دارند، خدا آنها را بکشد که چگونه و به کجا گردانیده میشوند! (30)