سوره اعراف – آیه 171
وَ إذْ نَتَقْنا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأنَّهُ ظُلَّةٌ وَ ظَنّوا أنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ خُذوا ما آتَیْناکُمْ بِقُوَّةٍ وَ اذْکُروا ما فیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقونَ (171)
و هنگامی که بالا بردیم کوه را بر فرازشان مانند آنکه سایهبانی است و گمان بردند که آن قرار میگیرد بر آنها، بگیرید آنچه را دادیم به شما به قوت و یاد کنید آنچه را در آن است، باشد که تقوا پیشه کنید. (171)
و چون آن کوه را بالای آنها کشیدیم که گویی سایبانی بود و گمان بردند که رویشان افتاد نیست [گفتیم] کتابی را که بشما دادهایم محکم بگیرید و مندرجات آنرا بخاطر سپارید، شاید پرهیزگاری کنید (171)
و [یاد کن] هنگامی را که کوه [طور] را بر فرازشان سایبانآسا، برافراشتیم، و چنان پنداشتند که [کوه] بر سرشان فرو خواهد افتاد. [و گفتیم:] آنچه را که به شما دادهایم به جد و جهد بگیرید، و آنچه را در آن است به یاد داشته باشید. شاید که پرهیزگار شوید. (171)
و (به یاد آر) هنگامی که ما کوه را (از جای برکنده و) به سان سایبانی بر بالای سر آنها نگه داشتیم و چنین پنداشتند که حتما بر سر آنها فرو خواهد افتاد (و گفتیم) آنچه به شما دادهایم (از کتاب و دین) به نیرو (ی روحی و جسمی) بگیرید و آنچه را که در آن است به یاد داشته باشید، باشد که تقوا ورزید. (به آیه 63 بقره رجوع شود.) (171)