سوره اعراف – آیه ۱۷۱

و هنگامی که بالا بردیم کوه را بر فرازشان مانند آن‌که سایه‌بانی است و گمان بردند که آن قرار می‌گیرد بر آن‌ها، بگیرید آن‌چه را دادیم به شما به قوت و یاد کنید آن‌چه را در آن است، باشد که تقوا پیشه کنید. (۱۷۱)

و چون آن کوه را بالای آنها کشیدیم که گویی سایبانی بود و گمان بردند که رویشان افتاد نیست [گفتیم‏] کتابی را که بشما داده‏ایم محکم بگیرید و مندرجات آنرا بخاطر سپارید، شاید پرهیزگاری کنید (۱۷۱)

و [یاد کن‏] هنگامی را که کوه [طور] را بر فرازشان سایبان‏آسا، برافراشتیم، و چنان پنداشتند که [کوه‏] بر سرشان فرو خواهد افتاد. [و گفتیم:] آنچه را که به شما داده‏ایم به جد و جهد بگیرید، و آنچه را در آن است به یاد داشته باشید. شاید که پرهیزگار شوید. (۱۷۱)

و (به یاد آر) هنگامی که ما کوه را (از جای برکنده و) به سان سایبانی بر بالای سر آنها نگه داشتیم و چنین پنداشتند که حتما بر سر آنها فرو خواهد افتاد (و گفتیم) آنچه به شما داده‏ایم (از کتاب و دین) به نیرو (ی روحی و جسمی) بگیرید و آنچه را که در آن است به یاد داشته باشید، باشد که تقوا ورزید. (به آیه ۶۳ بقره رجوع شود.) (۱۷۱)