سوره بقره – آیه 240
وَ الَّذینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرونَ أزْواجاً وَصیَّةً لِأزْواجِهِمْ مَتاعاً إلَی الْحَوْلِ غَیْرَ إخْراجٍ فَإنْ خَرَجْنَ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ فی ما فَعَلْنَ فی أنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْروفٍ وَ اللّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ (240)
و کسانی که فوت می‌کنند از شما و وامی‌گذارند، همسرانی، (بر آنها است) وصیت نمایند برای همسرانشان بهره‌ای تا یک سال بدون خارج کردن (از خانه)، پس اگر که خارج شدند (آن زنان)، پس گناهی نیست بر شما در آنچه انجام دادند درباره خودشان از شایستگی و الله همیشه با عزت و همیشه با حکمت است. (240)
کسانی از شما که مرگشان در رسد و همسرانی بجا گذارند، برای همسران خویش، معاشی تا یک سال بدون برون کردن، وصیت کنند. اگر برون رفتند، در باره خویش کاری که شایسته باشد، هر چه کنند گناهی بر شما نیست. و خدا توانا و فرزانه است (240)
و کسانی از شما که مرگشان فرا میرسد، و همسرانی بر جای میگذارند، [باید] برای همسران خویش وصیت کنند که آنان را تا یک سال بهرهمند سازند و [از خانه شوهر] بیرون نکنند. پس اگر بیرون بروند، در آنچه آنان به طور پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست. و خداوند توانا و حکیم است. (240)
و کسانی از شما که مرگشان نزدیک میشود و همسرانی باقی میگذارند بر آنهاست که برای همسرانشان و هزینه زندگی تا یک سال را بدون بیرون کردن (آنها از خانه) وصیت نمایند. و اگر خود آنها بیرون رفتند، پس راجع به آنچه درباره خودشان به طور شایسته انجام دهند (ازدواج یا اشتغالی انتخاب نمایند،) بر شما (وارثان مییت) گناهی نیست (و هزینه ساقط میشود) و خداوند توانا و حکیم است (این حکم در صدر اسلام بود بعدا نسخ و تبدیل به ارث و عدیه شد. (240)