حدیث ۸۱۰

(۸۱۰ و ۸۱۱) الکافی (ح ۱۳۱۴۱ و ۱۳۱۴۲) و الفقیه (ح ۵۴۶۲) و التهذیب (ج ۹، ح ۸۰۸ و ۸۰۴) و الإستبصار (ج ۴، ص ۴۸۸ و ۴۸۴): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ حَریزٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ رَجُلٍ أوْصَی بِمالِهِ فی سَبیلِ اللهِ. فَقالَ: «أعْطِهِ لِمَنْ أوْصَی بِهِ لَهُ وَ إنْ کانَ یَهودیّاً أوْ نَصْرانیّاً. إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالَی یَقولُ: «فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإنَّما إثْمُهُ عَلَی الَّذینَ یُبَدِّلونَهُ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدر از حماد بن عیسی از حریز به عبدالله السجستانی از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ثقةالاسلام الکلینی شبیه این حدیث را به واسطه محمد بن یحیی العطار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از علی بن حکم از علاء بن رزین از محمد بن مسلم نیز روایت کرده است که این‌ها هم، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به حماد بن عیسی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
شیخ‌الطائفه هم شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
* * *
مجلسی اول: فی الصحیح کالشیخین و رواه الکلینیأیضا فی الحسن کالصحیح.

محمد بن مسلم روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره فردی سؤال کردم که مالش را در راه الله وصیت کرده است. پس فرمودند: «برای هر کسی که به آن وصیت کرده، آن را بدهد، حتی اگر یهودی یا نصرانی بود. به یقین الله تبارک و تعالی می‌فرماید: «فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإنَّما إثْمُهُ عَلَی الَّذینَ یُبَدِّلونَهُ»»».