حدیث 35217

35217- 18-[1] مُحَمَّدُ بْنُ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بِإسْنادِهِ عَنْ أبی‌أُسامَةَ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: فی امْرَأةٍ قَتَلَتْ رَجُلاً مُتَعَمِّدَةً قالَ إنْ شاءَ أهْلُهُ أنْ یقْتُلوها قَتَلوها وَ لَیسَ یجْنی أحَدٌ جِنایَةً عَلَی أکْثَرَ مِنْ نَفْسِهِ.
وَ رَواهُ أیْضاً مُرْسَلاً عَنِ الصّادِقِ ع إلّا أنَّهُ قالَ قَتَلَتْ زَوْجَها[2].
——————————
[1]– الفقیه 4- 114- 5225.
[2]– الفقیه 4- 119- 5242.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به ابواسامه، زید الشحام که معلوم نیست، از عبدالله بن سنان روایت کرده است که هر چند این دو نفر از ثقات درجه یک هستند، اما طریق معتبر نیست.
یک بار هم مرسلاً روایت کرده است. (مرسلات کتب اربعه)

دیدیم که هر دو طریق این روایت، معتبر نیست، اما مطلب آن، همان است که در روایات قبلی داشتیم و چیزی علاوه بر آن‌ها ندارد.