حدیث 35206

35206- 7-[1] وَ بِالْإسْنادِ عَنْ صَفْوانَ عَنْ إسْحاقَ بْنِ عَمّارٍ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أحَدِهِما ع قالَ: قُلْتُ لَهُ رَجُلٌ قَتَلَ امْرَأةً فَقالَ إنْ أرادَ أهْلُ الْمَرْأةِ أنْ یقْتُلوهُ أدَّوْا نِصْفَ دیتِهِ وَ قَتَلوهُ وَ إلّا قَبِلوا الدّیَةَ.
وَ رَواهُ الصَّدوقُ بِإسْنادِهِ عَنْ أبی‌بَصیرٍ مِثْلَهُ[2]
مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإسْنادِهِ عَنْ أبی‌عَلیٍّ الْأشْعَریِّ مِثْلَهُ[3].
——————————
[1]– الکافی 7- 300- 10.
[2]– الفقیه 4- 119- 5241.
[3]– التهذیب 10- 182- 709، و الاستبصار 4- 265- 1000.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از ابوعلی، محمد بن ادریس القمی الاشعری از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی از اسحاق بن عمار از ابوبصیر المرادی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق هم شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به ابوبصیر الاسدی که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
شیخ الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ابوعلی، محمد بن ادریس القمی الاشعری که معتبر درجه یک است، به باقی سند الکافی روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق (مر).
* * *
مجلسی اول: فی الموثق کالصحیح کالشیخین (رو).

در این روایت هم آمده است که اگر مردی، زنی را کشت و اهل زن خواستند که او را بکشند، نصف دیه را می‌دهند و او را می کشند، و الا دیه را قبول کنند. این هم مطلب اضافه‌تری از روایات قبل ندارد و در ضمن مؤید برداشت ما در باب نوزدهم است که اختیار قصاص یا دریافت دیه، با اولیای مقتول است.