حدیث ۳۵۱۹۶

۳۵۱۹۶- ۸-[۱] وَ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ یَحْیَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ موسَی الْخَشّابِ عَنْ غیاثِ بْنِ کَلّوبٍ عَنْ إسْحاقَ بْنِ عَمّارٍ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أبیهِ أنَّ عَلیّاً ع کانَ یَقولُ لا یقْتَلُ والِدٌ بِوَلَدِهِ إذا قَتَلَهُ وَ یقْتَلُ الْوَلَدُ بِالْوالِدِ إذا قَتَلَهُ وَ لا یحَدُّ الْوالِدُ لِلْوَلَدِ إذا قَذَفَهُ وَ یحَدُّ الْوَلَدُ لِلْوالِدِ إذا قَذَفَهُ.
——————————
[۱]– التهذیب ۱۰- ۲۳۸- ۹۵۰.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن احمد بن یحیی بن عمران که معتبر درجه یک است، از حسن بن موسی الخشاب از غیاث بن کلوب از اسحاق بن عمار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند، مگر محمد بن احمد بن یحیی بن عمران که از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند.

این حدیث هم دو قسمت اصلی دارد که قسمت اول در ما نحن فیه است و قسمت دوم درباره حد قدف. قسمت اول، همان است که پیش از این در هفت روایت قبلی دیدیم و مطلب اضافه‌تری ندارد، اما در مورد قذف، اجازه بدهید که در جای خودش که مبحث قذف است، صحبت کنیم.