حدیث ۳۵۱۹۲

۳۵۱۹۲- ۴-[۱] وَ عَنْ عَلیِّ بْنِ إبْراهیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنانٍ عَنِ الْعَلاءِ بْنِ الْفُضَیْلِ قالَ: قالَ أبوعَبْدِاللهِ ع لا یقْتَلُ الْوالِدُ بِوَلَدِهِ وَ یقْتَلُ الْوَلَدُ بِوالِدِهِ وَ لا یرِثُ الرَّجُلُ الرَّجُلَ إذا قَتَلَهُ وَ إنْ کانَ خَطَأً.
أقولُ: تَقَدَّمَ فی الْمَواریثِ أنَّ حُکْمَ الْمیراثِ مَحْمولٌ عَلَی التَّقیَّةِِ[۲].
——————————
[۱]– الکافی ۷- ۲۹۸- ۵، التهذیب ۱۰- ۲۳۷- ۹۴۶، أورد قطعة منه فی الحدیث ۴ من الباب ۹ من أبواب موانع الارث.
[۲]– تقدم فی ذیل الحدیث ۳ من الباب ۹ من أبواب موانع الارث.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید الیقطینی از یونس بن عبدالرحمن از محمد بن سنان از علاء بن رزین روایت کرده است که حداقل به واسطه محمد بن سنان که از مشاهیر کذابون است، معتبر نیست.
شیخ الطائفه هم شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به یونس بن عبدالرحمن که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مختلف فیه (مر).

این حدیث، دو قسمت اصلی دارد، قسمت اول، همان مطلب حدیث اول است، لذا با این‌که طریق این حدیث، بر مبنای ما به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست، اما به قرینه حدیث اول تأیید می‌شود. اما قسمت دوم که می‌گوید، قاتل از مقتول ارث نمی‌برد، ولو قتل خطئی باشد را به واسطه این حدیث، نمی‌توانیم بپذیریم، مگر قرینه خارجی در تأیید آن باشد. خصوصا این‌که این حدیث، حتی قتل خطئی را هم شامل می‌کند، جای تأمل دارد. علی ای حال، برای ما معتبر نیست و از آن می‌گذریم.