حدیث ۳۵۱۹۱

۳۵۱۹۱- ۳-[۱] وَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا[۲] عَنْ حَمّادِ بْنِ عُثْمانَ عَنِ فُضَیْلِ بْنِ یَسارٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: لا یقْتَلُ الرَّجُلُ بِوَلَدِهِ إذا قَتَلَهُ وَ یقْتَلُ الْوَلَدُ بِوالِدِهِ إذا قَتَلَ والِدَهُ الْحَدیثَ.
وَ رَواهُ الشَّیْخُ کَما مَرَّ فی الْمَواریثِ[۳].
——————————
[۱]– الکافی ۷- ۱۴۱- ۷.
[۲]– فی المصدر- أصحابه.
[۳]– مر فی الحدیث ۳ من الباب ۹ من أبواب موانع الارث.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از حسین بن محمد بن عامر از معلی بن محمد از بعض اصحابنا از حماد بن عثمان از فضیل بن یسار النهدی روایت کرده است که نفر اول و آخر از ثقات درجه یک هستند، اما معلی بن محمد مضطرب الحدیث است و نفر بعد او مجهول.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور (مر).

طریق این حدیث معتبر نیست، اما مفهومش، همان مفهوم حدیث اول است، لذا اگر کسی اصرار به اعتبار آن داشته باشد، مطلبی بیش از آن‌چه در حدیث اول گفته شد، ندارد، جز این‌که در عبارت اول، به جای والد، رجل دارد که در حدیث دوم، به آن پرداختیم.