حدیث 35172 و جمع‌بندی این باب (موقت)
35172- 7-[1] وَ عَنْهُ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ حَمّادٍ عَنِ الْحَلَبی عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع فی حَدیثٍ أیما رَجُلٍ اطَّلَعَ عَلَی قَوْمٍ فی دارِهِمْ لِینْظُرَ إلَی عَوْراتِهِمْ[2] – فَفَقَئوا عَینَهُ أوْ جَرَحوهُ فَلا دیَةَ عَلَیْهِمْ[3] وَ قالَ مَنِ اعْتَدَی[4] فَاعْتُدی عَلَیْهِ فَلا قَوَدَ لَهُ.
وَ رَواهُ الشَّیْخُ بِإسْنادِهِ عَنْ عَلیِّ بْنِ إبْراهیمَ[5]
وَ الَّذی قَبْلَهُ بِإسْنادِهِ عَنْ یونُسَ
أقولُ: وَ تَقَدَّمَ ما یدُلُّ عَلَی ذَلِکَ[6] وَ یَأْتی ما یَدُلُّ عَلَیهِ[7].
——————————
[1]– الکافی 7- 290- 1، و أورد قطعة منه فی الحدیث 1 من الباب 22 من هذه الأبواب.
[2]– فی المصدر زیادة- فرموه.
[3]– فی المصدر- له.
[4]– فی المصدر- بدأ.
[5]– التهذیب 10- 206- 813.
[6]– تقدم فی الحدیث 2 من الباب 1 من أبواب أحکام الخلوة، و فی الحدیث 16 من الباب 4. من أبواب مقدمات النکاح.
[7]– یأتی ما یدلّ علیه بعمومه فی الحدیث 2 من الباب 27 من هذه الأبواب.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از محمد بن ابی‌عمیر از حماد بن عثمان از عبیدالله بن علی الحلبی که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ الطائفه هم شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن ابراهیم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند الکافی روایت کرده است
* * *
علامه مجلسی: حسن (مر).
این روایت، در اصل همان روایت 35147 است که توضیحش را عرض کردم و در روایات قبلی، یکی دو بار به آن اشاره کردیم.
* جمع‌بندی این باب (موقت):
1. مؤمن باید نسبت به عورات دیگران حساس باشد و آن‌چه را آن‌ها نمی‌خواهند در معرض دید دیگران باشد، فضولی نکند. به اماکن خصوصی سرک نکشد و تجسس بی‌جا نکند.
2. اگر فردی چشم‌چرانی کرد، به خلوت دیگران سرک کشید و مانند این‌ها باید به تهدید او را دور کرد و نَه بیش‌تر، اما اگر آمدیم و فردی که حریم خصوصیش مورد تجاوز قرار گرفته بود، عصبانی شد و آسیبی به فرد متجاوز زد، اگر اثبات شد که عمدی نداشته، از دیه معاف است.