حدیث ۳۵۱۴۳ و جمع‌بندی این باب (موقت)
۳۵۱۴۳- ۴-[۱] مُحَمَّدُ بْنُ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بِإسْنادِهِ عَنِ ابْنِ فَضّالٍ عَنِ ابْنِ بُکَیْرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع فی رَجُلٍ یقَعُ عَلَی رَجُلٍ فَیقْتُلُهُ فَماتَ الْأعْلَی قالَ لا شَیءَ عَلَی الْأسْفَلِ.
——————————
[۱]– الفقیه ۴- ۱۰۴- ۵۱۹۳.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به حسن بن علی بن فضال که معتبر درجه یک است، از عبدالله بن بکیر روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
مجلسی اول: فی الموثق کالصحیح (رو).
این حدیث هم مطلبی واضح را توضیح می‌دهد. وقتی کسی روی دیگری افتاد و مرد، طبیعتا فرد زیرین گناهی ندارد که بخواهد چیزی بر او باشد. حتی فرض کنید فرد ریزی، چاقویی دستش هست و این چاقو باعث قتل فرد بالایی شود، باز هم این فرد زیری، چیزی بر گردنش نیست، مگر معلوم شود که این فرد زیری می‌دانسته او رویش می‌افتد و به قصد کشتن او هم چاقو را گرفته است و خلاصه قصد کشتن او را داشته است و هم برای کشتن او تمهیدات لازم را چیده است.
* جمع‌بندی این باب (موقت):
این باب مطلب فوق‌العاده‌ای نسبت به باب‌های قبلی ندارد.
