حدیث ۳۵۰۷۵
۳۵۰۷۵- ۳-[۱] وَ رَواهُ الْعَیاشی فی تَفْسیرِهِ عَنْ سَماعَةَ (عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع)[۲] وَ زادَ وَ لَکِنْ یقادُ بِهِ وَ الدّیَةُ إنْ قُبِلَتْ قُلْتُ فَلَهُ تَوْبَةٌ قالَ نَعَمْ یَعْتِقُ رَقَبَةً وَ یَصومُ شَهْرَینِ مُتَتابِعَینِ وَ یُطْعِمُ سِتّینَ مِسْکیناً وَ یتوبُ وَ یَتَضَرَّعُ فَأرْجو أنْ یُتابَ عَلَیْهِ.
مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإسْنادِهِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی مِثْلَهُ[۳].
——————————
[۱]– تفسیر العیاشی ۱- ۲۶۷- ۲۳۶، و معانی الأخبار- ۳۸۰- ۴.
[۲]– لیس فی المصدر.
[۳]– التهذیب ۱۰- ۱۶۴- ۶۵۶.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
مرحوم عیاشی این حدیث را به صورت مرسل از سماعه بن مهران روایت کرده است و در نتیجه معتبر نیست. (تفسیر العیاشی)
آن‌چه در ادامه به عنوان طریق شیخ الطائفه آمده است، معتبر است، اما همان روایت قبل، یعنی روایت ۱۵۰۷۵ است و این قسمت اضافه مرحوم عیاشی را ندارد.
حدیث معتبر نیست، اما به نظرم همه فرازهای آن به قرینه‌های خارجیه، تأیید می‌شود.
