حدیث 35069

35069- 6-[1] وَ عَنْهُ عَنِ ابْنِ عُلْوانَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ زَیْدِ بْنِ أسْلَمَ أنَّ رَسولَ اللهِ ص سُئِلَ عَمَّنْ أحْدَثَ حَدَثاً أوْ آوَی مُحْدِثاً ما هُوَ فَقالَ مَنِ ابْتَدَعَ بِدْعَةً فی الْإسْلامِ- (أوْ قَتَلَ بِغَیرِ حَدٍّ) [2] أوْ مَنِ انْتَهَبَ نُهْبَةً یرْفَعُ إلَیها الْمُسْلِمونَ أبْصارَهُمْ أوْ یدْفَعُ عَنْ صاحِبِ الْحَدَثِ[3] أوْ یعینُهُ.
——————————
[1]– قرب الإسناد- 50.
[2]– فی المصدر- أو مثل بغیر جسد.
[3]– فی المصدر زیادة- أو ینصره.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
عبدالله بن جعفر الحمیری این حدیث را از حسن بن ظریف از حسین بن علوان از جعفر بن محمد از زید بن اسلم روایت کرده است که این طریق حداقل به واسطه مجهول بودن زید بن اسلم معتبر نیست. حدیث مرسل هم هست.
نکته‌ای را در مورد جعفر بن محمد در این طریق عرض کنم و بگذریم. بعید است منظور از جعفر بن محمد در این طریق، امام صادق علیه‌السلام باشد، چرا که ایشان معمولاً به واسطه‌ای غیر از پدرانشان از حضرت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله روایت نمی‌کنند. اما اگر کسی این جعفر بن محمد را امام صادق علیه‌السلام بداند، شاید طریق معتبر شود.

چون معتبر نیست، از آن می‌گذریم.