حدیث ۳۵۰۶۶

۳۵۰۶۶- ۳-[۱] وَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشّاءِ عَنِ الْمُثَنَّی عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع فی حَدیثٍ وَ مَنْ أحْدَثَ حَدَثاً أوْ آوَی مُحْدِثاً لَمْ یَقْبَلِ اللهُ مِنْهُ یوْمَ الْقیامَةِ صَرْفاً وَ لا عَدْلاً.
وَ رَواهُ الْبَرْقیِّ فی الْمَحاسِنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُسَیْنٍ[۲] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ مِثْلَهُ[۳].
——————————
[۱]– الکافی ۷- ۲۷۴- ۱.
[۲]– فی المحاسن- محمّد بن حسان.
[۳]– المحاسن- ۱۰۵- ۸۶.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از حسین بن محمد بن عامر از معلی بن حدیث از حسن بن علی الوشاء از مثنی بن ولید روایت کرده است که این طریق حداقل به خاطر مضطرب الحدیث بودن معلی بن محمد معتبر نیست.
احمد بن محمد بن خالد البرقی نیز شبیه حدیث را از محمد بن حسین یا محمد بن حسان السلمی روایت کرده است که این فرد آخر مجهول است و راهی برای توثیق او نیست.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی الشمهور (مر).

این حدیث معتبر نیست، اما شبیه این عبارات را در ضمن حدیث ۳۵۰۳۸ داشتیم که معتبر بود.