حدیث 35066

35066- 3-[1] وَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشّاءِ عَنِ الْمُثَنَّی عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع فی حَدیثٍ وَ مَنْ أحْدَثَ حَدَثاً أوْ آوَی مُحْدِثاً لَمْ یَقْبَلِ اللهُ مِنْهُ یوْمَ الْقیامَةِ صَرْفاً وَ لا عَدْلاً.
وَ رَواهُ الْبَرْقیِّ فی الْمَحاسِنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُسَیْنٍ[2] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ مِثْلَهُ[3].
——————————
[1]– الکافی 7- 274- 1.
[2]– فی المحاسن- محمّد بن حسان.
[3]– المحاسن- 105- 86.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از حسین بن محمد بن عامر از معلی بن حدیث از حسن بن علی الوشاء از مثنی بن ولید روایت کرده است که این طریق حداقل به خاطر مضطرب الحدیث بودن معلی بن محمد معتبر نیست.
احمد بن محمد بن خالد البرقی نیز شبیه حدیث را از محمد بن حسین یا محمد بن حسان السلمی روایت کرده است که این فرد آخر مجهول است و راهی برای توثیق او نیست.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی الشمهور (مر).

این حدیث معتبر نیست، اما شبیه این عبارات را در ضمن حدیث 35038 داشتیم که معتبر بود.