حدیث 1016 و مقدمه بحث تکمیلی
1016- 5-[1] الْفَضْلُ بْنُ الْحَسَنِ الطَّبْرِسی فی مَجْمَعِ الْبَیانِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلی الْباقِرِ ع فی قَوْلِهِ لا یمَسُّهُ إلّا الْمُطَهَّرونَ[2] قالَ مِنَ الْأحْداثِ وَ الْجَناباتِ وَ قالَ لا یجوزُ لِلْجُنُبِ وَ الْحائِضِ وَ الْمُحْدِثِ مَسُّ الْمُصْحَفِ.
أقولُ: وَ یأْتی ما یدُلُّ عَلَی بَعْضِ الْمَقْصودِ[3].
——————————
[1]– مجمع البیان 5- 226.
[2]– الواقعة 56- 79.
[3]– یأتی فی الحدیث 1 من الباب 18 من أبواب الجنابة و فی الحدیث 2 و 4 من الباب 37 من أبواب الحیض.
طریق این حدیث به معصوم علیهالسلام غیر معتبر است.
فضل بن حسن الطبرسی این حدیث را در قرن ششم به صورت مرسل روایت کرده است.
این روایت معتبر نیست و به کار استنباط فقهی و افتا نمیآید، لذا از آن میگذریم.
* مقدمه بحث تکمیلی
تا این جا، آنچه معلوم شد، اینکه مس قرآن، بدون وضو، یا به حالت جنب، کراهت دارد و مس خطوط آن کراهت بیشتری دارد. نوشتن قرآن هم بدون وضو مکروه است. اما برای اینکه بحث کامل شود، خوب است، چند حدیث دیگری را هم بررسی کنیم. ابتدا قصد داشتم، مطالب را در قالب سه حدیث را بررسی کنیم، اما دیدم بهتر است که از روش خودمان عدول کنیم و همه روایات را بررسی کنیم. هر هشت حدیث دو باب 18 از ابواب الجنابة و باب 37 از ابواب الحیض.