حدیث 1005

1005- 2-[1] مُحَمَّدُ بْنُ عَلی بْنِ الْحُسَینِ فی الْمَجالِسِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ زیادِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَذانی عَنْ عَلی بْنِ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیرٍ عَنْ مُرازِمِ بْنِ حَکیمٍ عَنِ الصّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أنَّهُ قالَ: عَلَیکُمْ بِإتْیانِ الْمَساجِدِ فَإنَّها بُیوتُ اللهِ فی الْأرْضِ وَ مَنْ أتاها مُتَطَهِّراً طَهَّرَهُ اللهُ مِنْ ذُنوبِهِ وَ کُتِبَ مِنْ زُوّارِهِ الْحَدیثَ.
——————————
[1]– أمالی الصدوق 293- 8.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را از احمد بن زیاد بن جعفر الهمدانی از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از محمد بن ابی‌عمیر از مرازم بن حکیم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

در این حدیث آمده است که بر شما باد آمدن به مساجد، چرا که آن‌ها خانه‌های الله در زمین هستند و کسی که به حالت طهارت به آن در آید، الله او را از گناهانش طاهر کند و او را از جمله زیارت‌کنندگانش بنویسند.
نکته مهم درباره این حدیث، معنای «مُتَطَهِّرا» است. مشهور این را به معنای وضو گرفته‌اند، اما وضع ما فرق می‌کند و همان معانی که بارها اشاره کردیم این‌جا هم مطرح است. منظور از «مُتَطَهِّرا»، با وضو است، یا غیر جنب، یا پاکیزه؟ به نظر حقیر این‌جا به طور خاص، منظور پاکیزه است. نمی‌خواهم بگویم، با وضو یا غسل کرده نیست، خیر، اما آن‌چه قطعی است، پاکیزگی به معنای عام است. چرا؟ به قرینه «طَهَّرَهُ» که درست بعد همین «مُتَطَهِّرا» آمده است. «طهره الله» به این معنا نیست الله او را از گناهانش وضو می‌دهد، یا غسل به معنای فقهی آن می‌کند، به این معنا است که الله تعالی او را گناهانش پاک و تمیز می‌کند، لذا به این قرینه، اگر «مُتَطَهِّرا» را به پاکیزگی و تمیزی معنا کنیم، مقبول‌تر است و معصوم علیه‌السلام توصیه می‌کنند که اولا به مسجد درآیید و ثانیا، تمیز و پاکیزه بیایید. البته وضو داشتن که همیشه خوب است و وارد شدن به مسجد، به صورت جنب هم بماند برای جای خودش.