حدیث 1002
14- 1002- 3-[1] وَ فی الْمَجالِسِ وَ مَعانی الْأخْبارِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ یحْیی عَنْ أبیهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ نوحِ بْنِ شُعَیبٍ (عَنْ عُبَیدِاللهِ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ عُرْوَةَ ابْنِ أخی شُعَیبٍ الْعَقَرْقوفی)[2] عَنْ شُعَیبٍ عَنْ أبیبَصیرٍ عَنْ أبیعَبْدِاللهِ عَنْ آبائِهِ ع فی حَدیثٍ أنَّ سَلْمانَ رَوَی عَنْ رَسولِ اللهِ ص قالَ: مَنْ باتَ عَلَی طُهْرٍ فَکَأنَّما أحْیا اللَّیلَ.
——————————
[1]– أمالی الصدوق 37- 5، معانی الأخبار- 234- 1 و أورد قطعة منه فی الحدیث 12 من الباب 7 من أبواب الصوم المندوب.
[2]– السند أعلاه مطابق للأمالی 37- 5 و ما بین القوسین سقط من معانی الأخبار 234- 1، و قد ورد نفس هذا السند فی الکافی 1- 48- 2.
طریق این حدیث به معصوم علیهالسلام غیر معتبر است.
شیخ صدوق این حدیث را از احمد بن محمد بن یحیی العطار از پدرش از احمد بن محمد بن عیسی الاشعری از نوح بن شعیب از عبیدالله بن عبدالله الدهقان عروه، ابن اخیشعیب از شعیب بن یعقوب از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند، مگر دو نفر. ابن اخیشعیب که مجهول است و عبیدالله الدهقان که از ضعفا است.
این حدیث هم معتبر نیست، اما اگر کسی آن را معتبر بداند، باز این سؤال پیش میآید که منظور از «طُهْر» چیست؟ وضو، یا غسل، یا هر دو؟ یا حتی اعم از این، یعنی کسی که به حالت پاکیزگی بخوابد، گویی شب را احیا داشته است؟