حدیث 1001

1001- 2-[1] مُحَمَّدُ بْنُ عَلی بْنِ الْحُسَینِ عَنِ الصّادِقِ ع قالَ: مَنْ تَطَهَّرَ ثُمَّ أوَی إلَی فِراشِهِ باتَ وَ فِراشُهُ کَمَسْجِدِهِ فَإنْ ذَکَرَ أنَّهُ لَیسَ عَلَی وُضوءٍ فَتَیمَّمَ[2] مِنْ دِثارِهِ کائِناً ما کانَ لَمْ یزَلْ فی صَلاةٍ ما ذَکَرَ اللهَ[3].
وَ رَواهُ الشَّیخُ أیضاً مُرْسَلاً[4]
وَ رَواهُ الْبَرْقی فی الْمَحاسِنِ عَنْ حَفْصِ بْنِ غیاثٍ مِثْلَهُ[5].
——————————
[1]– الفقیه 1- 469- 1350.
[2]– فی المصدر و فی نسخة- فلیتیمم، (منه قده).
[3]– استدل بعض علمائنا بهذه الأحادیث علی استحباب الکون علی طهارة بطریق الأولویة و فیه نظر، و ادعی بعضهم الإجماع علی ذلک، و یأتی ما یدلّ علیه (فی الحدیث 3 من الباب 11 من هذه الأبواب) (منه قده).
[4]– التهذیب 2- 116- 434.
[5]– المحاسن- 47- 64.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
شیخ صدوق این حدیث را در الفقیه به صورت مرسل نقل کرده است که مرسلات ایشان هم از قاعده کلی مرسلات خارج نیست. (مرسلات کتب اربعه)
شیخ الطائفه هم شبیه این حدیث را در التهذیب و الإستبصار به صورت مرسل نقل کرده است که مرسلات ایشان هم از قاعده کلی مرسلات خارج نیست. (مرسلات کتب اربعه)
احمد بن محمد بن خالد البرقی هم شبیه این حدیث را به صورت مرسل از حفص بن غیاث روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مرسل (مر).

1. این حدیث معتبر نیست، اما خوب است یکی دو نکته را به بهانه آن عرض کنم.
2. قسمت اول که شبیه حدیث قبل است که معتبر درجه دو بود.
3. اگر این حدیث معتبر بود، به قرینه قسمت دوم که سخن از تیمم، می‌شد گفت که «تَطَهَّرَ» به معنای وضو یا غسل است، اما باز هم معلوم نبود که منظورش هر دو این‌ها است، یا یکی و اگر یکی، کدام یک. البته خود این هم قطعی نیست. علی ای حال! از آن‌جایی که معتبر نیست، به کار ما هم نمی‌آید.