حدیث 993

993- 4-[1] مُحَمَّدُ بْنُ عَلی بْنِ الْحُسَینِ فی ثَوابِ الْأعْمالِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنِ الصَّفّارِ عَنْ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمانَ عَنْ جَرّاحٍ[2] الْحَذّاءِ عَنْ سَماعَةَ بْنِ مِهْرانَ قالَ: قالَ أبوالْحَسَنِ موسَی ع مَنْ تَوَضَّأ لِلْمَغْرِبِ کانَ وُضوؤُهُ ذَلِکَ کَفّارَةً لِما مَضَی مِنْ ذُنوبِهِ فی نَهارِهِ ما خَلا الْکَبائِرَ وَ مَنْ تَوَضَّأ لِصَلاةِ الصُّبْحِ کانَ وُضوؤُهُ ذَلِکَ کَفّارَةً لِما مَضَی مِنْ ذُنوبِهِ فی لَیلَتِهِ ما خَلا الْکَبائِرَ.
——————————
[1]– ثواب الأعمال 32- 1، و رواه فی الفقیه 1- 50- 103.
[2]– فی المصدر- صباح.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به محمد بن حسن بن احمد بن ولید که معتبر درجه یک است، از محمد بن حسن الصفار از ابراهیم بن هاشم القمی از عمرو بن عثمان الخزاز از صباح بن صبیح الحذاء که به اشتباه جراح الحذاء نوشته شده است، از سماعه بن مهران روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

فحوای این حدیث هم مطابق دو حدیث اول است و مطلب بیش‌تری ندارد، لذا می‌گذریم.