حدیث 979

979- 7-[1] مُحَمَّدُ بْنُ عَلی بْنِ الْحُسَینِ بِإسْنادِهِ عَنْ زَیدٍ الشَّحّامِ وَ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ صالِحٍ جَمیعاً عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع فی رَجُلٍ تَوَضَّأ فَنَسی أنْ یمْسَحَ عَلَی رَأْسِهِ حَتَّی قامَ فی الصَّلاةِ قالَ فَلْینْصَرِفْ فَلْیمْسَحْ بِرَأْسِهِ وَ لْیعِدِ الصَّلاةَ.
——————————
[1]– الفقیه 1- 60- 136.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به زید الشحام و نیز ابوجمیله، مفضل بن صالح روایت کرده است که طریق شیخ به زید الشحام به واسطه ابوجمیله معتبر نیست. هر چند طریق دوم معتبر درجه یک است، اما باز خود ابوجمیله ضعیف است.

با این‌که طریق این روایت به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست، اما مشابهش را به طریق معتبر، در همین باب داشتیم و لذا از آن می‌گذریم.