** جمع‌بندی نهایی ابواب نواقض وضو
- اگر وضو موجب پاکیزگی ظاهری نشود، درست نیست و انجام ظاهری اعمال وضو، مورد نظر الله تعالی برای صلاة نبوده و باید اعاده شود.
- اگر وضو داشتیم، تا وقتی یقین به نقض وضو پیدا نکرده‌ایم، وضو برقرار است و نیازی به اعاده آن نیست.
- نواقض وضو عبارتند از:
- خوابی که نَه تنها چشم نبیند و گوش هم نشود، بلکه مرتبه‌ای بالاتر از آن باشد که به نوم القلب و ذهاب العقل تعبیر شده است که شامل بی‌هوشی و کما و مانند این‌ها است و همین‌طور خواب بسیار عمیقی که هر چه صدا کنند، طرف بیدار نشود، بلکه نیاز به صئای بسیار بلند، تکان دادن و مانند این‌ها باشد.
-
- نکته: اغما، بی‌هوشی و مانند این‌ها که مصداق خواب بسیار عمیق یا همان نوم العقل هستند، ناقض وضو هستند، اما جنون، مستی و مانند این‌ها مصداق نوم العقل نیستند.
-
- گاز جهاز هاضمه که از مقعد خارج می‌شود، به شرط آن‌که بو یا صدا داشته باشد.
-
- نکته: اگر وسط صلاة، گاز جهار هاضمه از مقعد خارج شد که نَه بو داشت و نَه صدا، بهتر است صلاة را ترک کرده، وضو را اعاده کنیم و صلاة را از ابتدا بخوانیم، اما لزومی ندارد.
-
- خروج بول (ادرار)
- خروج غائط (مدفوع)
-
- نکته: اگر انگلی از مقعد خارج شود و مقدار قابل ملاحظه‌ای عذره همراه آن باشد، ناقض وضو است، اما اگر مقدار عذره بسیار بسیار اندک باشد، هر چند به شدت آلوده است و باید نظافت را رعایت کرد، اما ناقض وضو نیست.
-
- استحاضه قلیله:
-
- نکته: نفاس، حیض، استحاضه کثیره و جنابت در مرد و زن، موجب غسل هستند و این غسل‌ها کفایت از وضو می‌کند.
-
- در حال عادی، دروغ بستن به الله تعالی، رسولش و ائمه علیهم‌السلام، هر چند گناه بسیار بزرگی است، اما ناقض وضو نیست. لیکن اگر فرد روزه باشد، هم روزه روزه‌دار را باطل می‌کند و هم ناقض وضوی او است.
- تجدید وضو، حتی برای انسانی که وضویش نقض نشده است، مستحب است.
- اگر کسی استفراغ کرد، خوب است که دهانش را بشوید که احتمالا به جهت پاکیزگی و عدم اشمئزاز خود و دیگران و امثال این چیزها است و این هم عقلا و نقلاً فقط مربوط به استفراغ نیست و شامل خون‌دماغ، خون، چرک و آلودگی و غیر این‌ها هم می‌شود. این‌ها هیچ کدام ناقض وضو نیستند و فقط خوب است که انسان خود را از آن را پاکیزه کند و تجدید وضو نماید.
- مذی و وذی و ودی، هیچ کدام ناقض وضو نیستند، مگر همراه آن‌ها مقدار قابل ملاحظه‌ای بول یا منی خارج شده است که از رنگ یا بوی آن معلوم باشد. اما اگر نشانه ادرار را نداشته باشد، یا شک داشته باشیم که دارد یا خیر، هر چند بدانیم ذرات ریزی از ادرار در آن هست، نیازی به وضو نیست.
- نکته ۱: بعضی افراد افراد مسن یا خانم‌ها بعد از زایمان، ناخواسته و بدون کنترل مایعی از آن‌ها خارج می‌شود که کاملا معلوم است که ادرار است. این‌ها ناقض وضو هستند.)
- نکته ۲: وضو بعد از همه این‌ها مستحب، بلکه بسیار مسحب است.
- مستحب است که انسان بعد از ادرار، استبرا کند که بعضی راه‌های آن در روایت ۷۴۵ و ۷۴۶ آمده است.
- مناسب است انسان بعد از بول و طهارت، مقداری آب به موضع ادرار یا لباس‌های نزدیک آن، یا وسایلی که همراه دارد، بریزد، به گونه‌ای که اگر رطوبتی دید، تردید کند از مجرای ادرار است، یا آبی که پاشیده و به این وسیله خود را وسوسه‌های شیطان نجات دهد.
- کسی که به واسطه پیری، یا بیماری و مانند این‌ها، در بول کردن و کنترل رطوبت بعد از بول مشقت دارد، کافی است که بعد از هر بول، تنها یک بار طهارت کرده و یک بار هم وضو بگیرد.
- نجس بودن قسمت‌های غیر مواضع وضو، مشکلی در تحقق وضو ایجاد نمی‌کند، اما مواضع وضو، یا باید قبل از وضو طاهر شوند، یا وضو، موجب طهارت آن‌ها شود. (پس برای بعضی چیزهایی مانند نماز که طهارت کل بدن لازم است، می‌شود اول وضو گرفت و بعد، بدن را طاهرکرد.)
- افرادی که به نوعی از بیماری‌ها گرفتار هستند که مکررا بول یا مدفوع از آن‌ها خارج می‌شود، لازم کاری کنند که بدنشان حین نماز آلوده نشود، مگر همان قسمت نزدیک به فرجین و در مورد باد معده هم کاری لازم نیست انجام دهد. مثلا محل خروج بول یا مدفوع را به کیسه یا پوشکی محدود کنند. این‌ها وضو می‌گیرند و بلافاصله، دو نماز را جمع می‌کنند و فاصله بین آن نمی‌اندازند، مگر به اندازه یک اذان و دو اقامه و در این بین خروج بول و مدفوع، ناقض وضویشان نیست.
