حدیث 760 و جمع‌بندی این باب (مقدم)
760- 7-[1] عَبْدُاللهِ بْنُ جَعْفَرٍ فی قُرْبِ الْإسْنادِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ جَدِّهِ عَلی بْنِ جَعْفَرٍ أنَّهُ سَألَ أخاهُ موسَی بْنَ جَعْفَرٍ ع عَنْ رَجُلٍ أخَذَ مِنْ شَعْرِهِ وَ لَمْ یمْسَحْهُ بِالْماءِ ثُمَّ یقومُ فَیصَلّی قالَ ینْصَرِفُ فَیمْسَحُهُ بِالْماءِ وَ لا (یعیدُ صَلاتَهُ) [2] تِلْکَ.
——————————
[1]– قرب الإسناد 91.
[2]– فی المصدر- یعتد بصلاته.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
عبدالله بن جعفر الحمیری این حدیث را از عبدالله بن حسن بن علی بن جعفر العریضی از پدرش روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
این حدیث کمی ماجرا دارد. در نسخه فعلی قرب الاسناد، «لا یعتد بصلاته تلک» آمده است. یعنی اعتمادی به آن نماز او اعتمادی نمی‌شود. اما در نسخه‌ای در اختیار علامه جلسی بوده، یک بار «لا یعتد بصلاته تلک» امده است و یک بار هم «لا یعید صلاته تلک»، یعنی آن نماز او اعاده ندارد که به نوعی نقطه مقابل عبارت قبلی است. در نسخه قرب الاستننادی که نزد شیخ حر عاملی بوده است هم «لا یعتد بصلاته تلک» آمده است.
اگر «لا یعتد بصلاته تلک» را درست بدانیم که تکالیف روشن است، معنی این می‌شود که از نماز منصرف شود و به آب مسح کند، اما لزومی به اعاده نماز نیست. نتیجتا این‌که بهتر است نماز را بشکند و به آب مسح کند و نماز را دوباره بخواند، اما لزومی به این کار نیست.
اما اگر معنای دوم را بگیریم، باز کار کمی سخت می‌شود و آقایان به جهت روایات قبلی که این را ناقض وضو نمی‌دانست، همین‌طور احادیث حصر نواقض وضو و … باز هم این را حمل بر استحباب یا تقیه کرده‌اند که قابل قبول است.
* جمع‌بندی این باب (موقت):
چیزی به نواقض وضو اضافه یا کسر نشد، اما باز هم معلوم شد که نظافت و رعایت بهداشت،خصوصا به هنگام اعمال دینی، بسیار مطلوب شارع مقدس است.