حدیث ۷۵۵

۷۵۵- ۲-[۱] وَ بِإسْنادِهِ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ حَریزٍ عَنْ زُرارَةَ قالَ: قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ ع الرَّجُلُ یقَلِّمُ أظْفارَهُ وَ یجُزُّ شارِبَهُ وَ یأْخُذُ مِنْ شَعْرِ لِحْیتِهِ وَ رَأْسِهِ هَلْ ینْقُضُ ذَلِکَ وُضوءَهُ فَقالَ یا زُرارَةُ کُلُّ هَذا سُنَّةٌ وَ الْوُضوءُ فَریضَةٌ وَ لَیسَ شَیءٌ مِنَ السُّنَّةِ ینْقُضُ الْفَریضَةَ وَ إنَّ ذَلِکَ لَیزیدُهُ تَطْهیراً.
وَ رَواهُ الصَّدوقُ بِإسْنادِهِ عَنْ زُرارَةَ مِثْلَهُ[۲].
——————————
[۱]– التهذیب ۱- ۳۴۶- ۱۰۱۳، و الاستبصار ۱- ۹۵- ۳۰۸، و أورده فی الحدیث ۱ من الباب ۸۳ من أبواب النجاسات.
[۲]– الفقیه ۱- ۶۳- ۱۴۰.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به زراره بن اعین که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مل).

از امام باقر علیه‌السلام سؤالب شد که فردی ناخنش را می‌گیرد، سبیلش را می‌چیند و موی سر و صورت خود را اصلاح می‌کند، آیا وضویش نقض شده است؟ ایشان هم در جواب می‌فرمایند که این‌ها سنت است، در حالی که وضو واجب است و چیزی از سنت، واجب را نقض نمی‌کند، بلکه بر طهارت می‌افزاید.
این حدیث تکلیف را روشن می‌کند. اول این‌که هیچ مستحب و مکروهی، ناقض واجبات نیست. البته وضو که خودش واجب نیست، بلکه از باب مقدمه واجب، لازم می‌شود. دیگر این‌که منظور از سنت در روایت قبلی چیست و آخر این‌که این‌ها از باب نظافت است و ربطی به وضو ندارد.