حدیث 740

740- 16-[1] وَ عَنْهُ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیرٍ عَنْ یعْقوبَ بْنِ یقْطینٍ قالَ: سَألْتُ أباالْحَسَنِ ع عَنِ الرَّجُلِ یمْذی وَ هُوَ فی الصَّلاةِ مِنْ شَهْوَةٍ أوْ مِنْ غَیرِ شَهْوَةٍ قالَ الْمَذْی مِنْهُ الْوُضوءُ.
أقولُ: حَمَلَهُ الشَّیخُ عَلَی التَّعَجُّبِ لا الْإخْبارِ قالَ وَ یمْکِنُ أنْ نَحْمِلَهُ عَلَی التَّقیةِ لِأنَّهُ یوافِقُ مَذْهَبَ أکْثَرِ الْعامَّةِ انْتَهَی وَ یمْکِنُ الْحَمْلُ عَلَی الِاسْتِفْهامِ الْإنْکاری[2].
——————————
[1]– التهذیب 1- 21- 53، و الاستبصار 1- 95- 306.
[2]– نقل العلامة فی التذکرة- أن الجمهور إلّا مالکا قائلون- بان المذی ینقض الوضوء و کذا الودی (منه قده). راجع التذکرة 1- 10.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از محمد بن ابی‌عمیر از یعقوب بن یزید روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مل).

این روایت را به چند صورت می‌توان خواند که مرور می‌کنیم.
1. عبارت آخر این روایت را اگر خبری بخوانیم، امام علیه‌السلام در قبال مذی چه شهوانی باشد و چه غیر شهوانی، امر به وضو می‌کنند. این امر قاعدتا وجوبی نیست و جنبه تنزیهی و استحبابی دارد و توضیحاتش همان است که در روایات اخیر عرض کردم.
2. اما به قول آقای کاظم‌زاده، اگر عبارت آخر را به حالت استفهام انکاری بخوانیم، در بیان تعجب و انکار است. یعنی از آن وضو می‌خواهد؟! معلوم است که نمی‌خواهد. در این صورت کاملا با روایت دیگر هماهنگ است.
3. البته می‌بینیم که شیخ احتمال تقیه هم داده است، چرا که موافق مذهب اکثر عامه دانسته است.