حدیث ۷۳۶

۷۳۶- ۱۲-[۱] وَ عَنْهُ عَنْ مُعاویةَ بْنِ حُکَیمٍ عَنْ عَلی بْنِ الْحَسَنِ بْنِ رِباطٍ عَنِ الْکاهِلی قالَ: سَألْتُ أباالْحَسَنِ ع عَنِ الْمَذْی فَقالَ ما کانَ مِنْهُ لِشَهْوَةٍ[۲] فَتَوَضَّأْ مِنْهُ.
——————————
[۱]– التهذیب ۱- ۱۹- ۴۶، و الاستبصار ۱- ۹۳- ۲۹۹.
[۲]– فی نسخة” بشهوة” (منه قده).

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن حسن الصفار که معتبر درجه یک است، از معاویه بن حکیم از علی بن حسن بن رباط از عبدالله بن یحیی الکاهلی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق أو حسن (مل).

این حدیث، چیزی شبیه حدیث ۷۳۴ و ۷۳۵ است. فقط نکته این جا است که تعددش دارد زیاد می‌شود.