حدیث 732

732- 8-[1] وَ عَنِ الْمُفیدِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلی بْنِ فَضّالٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ بُکَیرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ حَنْظَلَةَ قالَ: سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ ع عَنِ الْمَذْی فَقالَ ما هُوَ عِنْدی إلّا کالنُّخامَةِ.
وَ رَواهُ الْکُلَینی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یحْیی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ نَحْوَهُ[2]
وَ رَواهُ الصَّدوقُ فی الْعِلَلِ عَنْ أبیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یحْیی مِثْلَهُ[3].
——————————
[1]– التهذیب 1- 17- 38، و الاستبصار 1- 91- 291.
[2]– الکافی 3- 39- 2.
[3]– علل الشرائع 296- 4.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را از شیخ مفید از احمد بن محمد بن حسن بن ولید از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد بن عیسی الاشعری از حسن بن علی بن فضال از عبدالله بن بکیر از عمر بن حنظله روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ثقةالاسلام الکلینی هم شبیه این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری به باقی سند روایت کرده است.
شیخ صدوق هم شبیه این حدیث را از پدرش از محمد بن یحیی العطار به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق (مر). موثق (مل).

این حدیث هم تکرار مکررات قبلی است. مذی، در حکم نخامه است، یعنی نباید به آن توجه کرد.