حدیث 725

725- 1-[1] مُحَمَّدُ بْنُ یعْقوبَ عَنْ عَلی بْنِ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَینَةَ عَنْ بُرَیدِ بْنِ مُعاویةَ قالَ: سَألْتُ أحَدَهُما ع عَنِ الْمَذْی[2]– فَقالَ لا ینْقُضُ الْوُضوءَ وَ لا یغْسَلُ مِنْهُ ثَوْبٌ وَ لا جَسَدٌ إنَّما هُوَ بِمَنْزِلَةِ الْمُخاطِ وَ الْبُصاقِ[3].
——————————
[1]– الکافی 3- 39- 3 و علل الشرائع 296- 3.
[2]– المذی- ما یخرج عند الملاعبة و التقبیل عن الصحاح للجوهری- هامش المخطوط-، الصحاح 6- 2490.
[3]– فی المصدر- البزاق.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از محمد بن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از برید بن معاویه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق هم شبیه این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از ابراهیم بن هاشم از ابن ابی‌عمیر به باقی سند روایت کرده است که این‌ها هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن (مر).

1. اگر ما باشیم احادیث معتبری که تا کنون دیدیم، هر چه از طرفین خارج شود، ناقض وضو است. از جمله مذی و وذی و ودی که از قبل انسان خارج می‌شود، اما این حدیث علی الحساب مذی را استثنا می‌کند و بعد هم اشاره می‌کند که نَه شستن لباس لازم است و نَه شستن بدن و در نهایت هم آن را به مخاط و بزاق می‌داند که کنایه از بی‌اهمیت بودن آن است.
2. حالا «مذی» چیست؟ مذی، عبارت است از رطوبتی که هنگام ملاعبه با جنس مخالف یا افکار شهوانی و مانند آن از مرد خارج می‌شود. این رطوبت معمولا شفاف، رقیق‌تر از منی و لزج است. خروج این رطوبت، روان بوده و اندک اندک از آلت تناسلی مرد خارج می‌شود و حالت جهندگی ندارد. در اصل غددی پروستاتی که بعد از مثانه و غدد ترشح منی، قرار دارند، مایعی تراوش می‌کنند که بر اثر تحریکات خفیف جنسی، به شکلی خاص از محل ادرار خارج می‌شوند. یکی از کارهای اصلی این ترشحات، روان کردن مسیر، برای عبور ادرار از مثانه و مایع منی از غدد مربوط، به سمت سر آلت تناسلی و خروج از بدن است. جنس و ترکیبات این مایع، با ادرار که از مثانه خارج می‌شود و منی که غدد منی تولید می‌شود و اسپرک که غدد خاص خود را دارد، کاملا متفاوت است. به عبارت کامل‌تر، هم محل تولید این‌ها متفاوت است و هم جنسش و هم کاربردش در بدن. اما یک نکته مهم وجود دارد. نکته مهم این است که همواره در مسیر بین مثانه تا نوک آلت، مقداری ذرات ادرار وجود دارد که اگر استبراء انجام نشده باشد، مقدار آن بیش‌تر است. پس چه استبراء انجام داده باشیم و چه انجام نداده باشیم، همواره مقداری ادرار، حداقل با ذرات اولیه مذی خارج می‌شود، اما ظاهرا این مقدار به اندازه‌ای اندک است که امام علیه‌السلام می‌فرمایند آن را جدی نگیرید. ما این مسأله را پیش از این در بحث مستقلی که در مورد استبراء از ادرار و منی داشتیم، مفصلا بحث کردیم و فیزیولوژی بدن را هم تشریح کردیم، لذا فعلا از تکرار آن خودداری می‌کنیم.
خلاصه این‌که مذی، با این‌که از قبل خارج می‌شود، ناقض وضو نیست و شستن لباس و بدن هم لازم نیست.
توجه به تصویر زیر و محل قرار گرفتن غدد مختلفی که در این بحث مطرح می‌شود، بسیار مهم است.