حدیث 706
706- 3-[1] وَ عَنْهُ عَنْ فَضالَةَ وَ ابْنِ أبی‌عُمَیرٍ عَنْ جَمیلِ بْنِ دَرّاجٍ وَ حَمّادِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ ع قالَ: لَیسَ فی الْقُبْلَةِ وَ لا الْمُباشَرَةِ وَ لا مَسِّ الْفَرْجِ وُضوءٌ.
وَ رَواهُ الْکُلَینی عَنْ عَلی بْنِ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیرٍ عَنْ جَمیلٍ عَنْ زُرارَةَ[2]
وَ رَواهُ الصَّدوقُ مُرْسَلاً[3]
وَ رَواهُ الشَّیخُ أیضاً بِإسْنادِهِ مِثْلَهُ إلّا أنَّهُ قالَ وَ لا الْمُلامَسَةِ[4]
——————————
[1]– التهذیب 1- 22- 54، و الاستبصار 1- 87- 277.
[2]– الکافی 3- 37- 12.
[3]– الفقیه 1- 64- 145.
[4]– التهذیب 1- 23- 59.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از فضاله بن ایوب و محمد بن ابی‌عمیر از جمیل بن دراج و حماد بن عثمان از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ثقةالاسلام الکلینی هم شبیه این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از محمد بن ابی‌عمیر به باقی سند روایت کرده است.
شیخ الطائفه یک بار هم شبیه این حدیث را با تفاوت‌هایی، به همان طریق قبلی روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن (مر). صحیح (مل).
* * *
مجلسی اول: رواه الشیخ فی الصحیح (رو).
این روایت هم، در هر دو حالتش، کاملا گویا است. بوسیدن، مباشره، مس فرج و ملامسه، هیچ کدام ناقض وضو نیستند.
ملامسه از ریشه لمس و به معنای لمس کردم یک‌دیگر است. گاهی منظور از ملامسه، جنبه شهوانی هم هست، اما به یاد داشته باشیم که همواره چنین نیست. علی ای حال! به صرف ملامسه، نقضی در وضو نیست.