حدیث 691

691- 5-[1] وَ بِإسْنادِهِ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ سَماعَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ سَمِعْتُهُ یقولُ إذا قاءَ الرَّجُلُ وَ هُوَ عَلَی طُهْرٍ فَلْیتَمَضْمَضْ وَ إذا رَعَفَ وَ هُوَ عَلَی وُضوءٍ فَلْیغْسِلْ أنْفَهُ فَإنَّ ذَلِکَ یجْزیهِ وَ لا یعیدُ وُضوءَهُ.
——————————
[1]– التهذیب 1- 15- 31، و الاستبصار 1- 85- 270.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از عثمان بن عیسی از سماعه بن مهران از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق (مل).

حدیث چند قسمت دارد که یک به یک عرض می‌کنم.
1. قسمت اول ین حدیث، مانند یکی از روایات باب قبل است که اگر کسی استفراغ کرد، در حالی که بر طهر بود، آب مضمضه کند. طهر را معمولا وضو گرفته اند و امر را هم استحبابی که پیش از این درباره آن صحبت کردیم.
2. قسمت دوم، درباره خون‌دماغ است که اگر وضو داشت و خون‌دماغ شد، بینیش را بشوید و تجدید وضو لازم نیست.