حدیث ۶۹۰

۶۹۰- ۴-[۱] وَ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ یحْیی عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ عَنْ أبیهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جابِرٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ ع قالَ سَمِعْتُهُ یقولُ لَوْ رَعَفْتُ دَوْرَقاً[۲] ما زِدْتُ عَلَی أنْ أمْسَحَ مِنّی الدَّمَ وَ أُصَلّی.
——————————
[۱]– التهذیب ۱- ۱۵- ۳۲، و الاستبصار ۱- ۸۴- ۲۶۵.
[۲]– فی هامش المخطوط، منه قده” الدورق- إناء للشراب”.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن احمد بن یحیی بن عمران که معتبر درجه یک است، از احمد بن محمد بن خالد البرقی از پدرش از احمد بن نضر از عمرو بن شمر از جابر بن یزید الجعفی روایت کرده است که دو نفر اول از ثقات مشروط و دو نفر بعدی و نفر آخر از ثقات درجه یک هستند، اما عمرو بن شمر بسیار ضعیف و متهم به جعل است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف (مل).

حدیث معتبر نیست و ما هم از آن صرف‌نظر می‌کنیم. فقط عرض کنم که دورق، ظرفی است که مانند کوزه که دو دسته هم داشته و اندازه‌های مختلفی هم دارد. به نظرم این کلمه، اصالتش فارسی است و در کوفه بیش‌تر رایج بوده است.