حدیث ۶۸۹

۶۸۹- ۳-[۱] مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلی بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَینِ عَنْ صَفْوانَ عَنِ الْعَلاءِ عَنْ مُحَمَّدٍ عَنْ أحَدِهِما ع قالَ: سَألْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ تَخْرُجُ بِهِ الْقُروحُ لا تَزالُ تَدْمَی کَیفَ یصَلّی قالَ یصَلّی وَ إنْ کانَتِ الدِّماءُ تَسیلُ.
أقولُ: وَ فی مَعْناهُ أحادیثُ أُخَرُ تَأْتی فی مَحَلِّها إنْ شاءَ اللهُ تَعالَی[۲].
——————————
[۱]– التهذیب ۱- ۳۴۸- ۱۰۲۵، و التهذیب ۱- ۲۵۶- ۷۴۴ بسند آخر، و الاستبصار ۱- ۱۷۷- ۶۱۵ و یأتی فی الحدیث ۴ من الباب ۲۲ من أبواب النجاسات و الحدیث ۴ من الباب ۲ من أبواب قواطع الصلاة.
[۲]– یأتی فی الباب ۲۲ من أبواب النجاسات.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن علی بن محبوب که معتبر درجه یک است، از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از صفوان بن یحیی ز علاء بن رزین از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مل).

این روایت هم مانند روایت قبل، درباره نماز است و فقها همان استفاده را کرده‌اند و همان اشکال، این‌جا هم هست. علی ای حال! اگر فردی از او چرکابه خارج می‌شد و قطع نمی‌گردید، در همان حال نمازش را می‌خواند، حتی اگر خون جریان داشته باشد.