حدیث 679

679- 6-[1] مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإسْنادِهِ عَنْ أحْمَدَ یعْنی ابْنَ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ إبْراهیمَ بْنِ أبی‌مَحْمودٍ قالَ: سَألْتُ الرِّضا ع عَنِ الْقَیءِ وَ الرُّعافِ وَ الْمِدَّةِ أ تَنْقُضُ الْوُضوءَ أمْ لا قالَ لا تَنْقُضُ شَیئاً.
وَ رَواهُ الصَّدوقُ فی عُیونِ الْأخْبارِ عَنْ أبیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَینِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ عَنْ إبْراهیمَ بْنِ أبی‌مَحْمودٍ مِثْلَهُ[2] إلّا أنَّهُ قالَ وَ الْمِدَّةِ[3] وَ الدَّمِ.
قالَ الْجَوْهَری الْمِدَّةُ ما یجْتَمِعُ فی الْجُرْحِ مِنَ الْقَیحِ[4].
——————————
[1]– التهذیب 1- 16- 34، و الاستبصار 1- 84- 266.
[2]– عیون أخبار الرضا (علیه‌السلام) 2- 22- 46.
[3]– فی نسخة-” المرة”، منه قده.
[4]– الصحاح 2- 537.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، از ابراهیم بن ابی‌محمود روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق هم شبیه این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از ابراهیم بن ابی‌محمود روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مر).

روایت اول و دوم، با همی کمی تفاوت دارند. در اولی از استفراغ و خون‌دماغ و خونابه یا چرک روی زخم سؤال شده، در حالی که در روایت دوم، خون هم اضافه شده است که تأثیری در فهم روایت ندارد. به هر حال هیچ کدام این‌ها، ناقض وضو نیستند.