حدیث ۶۷۵

۶۷۵- ۲-[۱] وَ عَنْهُمْ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَنْ أبی‌داوُدَ جَمیعاً عَنِ الْحُسَینِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ فَضالَةَ عَنْ أبانٍ عَنْ عُبَیدِ بْنِ زُرارَةَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: إذا قاءَ الرَّجُلُ وَ هُوَ عَلَی طُهْرٍ فَلْیتَمَضْمَضْ.
——————————
[۱]– الکافی ۳- ۳۷- ۱۰.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
۱. از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن عیسی الاشعری از حسین بن سعید از فضاله بن ایوب از ابان بن عثمان از عبید بن زراره
۲. از ابوداود از حسین بن سعید الاهوازی به باقی سند
که در طریق دوم، ابوداود از ثقات درجه دو است، اما سایرین، چه در طریق اول و چه در طریق دوم، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق (مر).

آقایان این «طهر» را کنایه از وضو داشتن گرفته‌اند که به نظر مقبول است. با این حساب امام علیه‌السلام دستور داده‌اند که اگر در حال وضو بودی و استفراغ کردی، آب مضمضه کن. اگر کسی ظهور امر را ابتداء در وجوب بداند، خب! حتما باید این کار را انجام دهد. البته این مطلب، دال بر نقض وضو نیست، چرا که دیدیم نواقض وضو حصر در موارد قبل داشتند و استفراغ جزء آن‌ها نبوده است. خیر وضویش باطل نیست و می‌تواند نماز بخواند، اما واجبی را ترک کرده است. اما اگر کسی مثل ما، ظهور اولیه امر را در تنزیه بداند، یعنی خوب است که اگر وضو داشتی و استفراغ کردی، مقداری آب در دهان بچرخانی یا همان مضمضه کنی. حتی می‌توان برای این توصیح، حکمتی هم حدس زد. بر حال خیلی از وقت‌ها، استفراغ، مزه و بوی خوبی ندارد. هم خود انسان مکره است و هم ممکن است بویش اطرافیان را آزار بدهد. خوب است که انسان، خصوصا در حالت نماز و باز خصوصا در نماز جماعت یا نمازی که دیرانی در اطراف حضور دارند، از این امر ناخوشایند پرهیز کند. کمی آب در دهان بچرخاند و خود و دیگران را از این ناخوشایندی نجات دهد.