حدیث 674

674- 1-[1] مُحَمَّدُ بْنُ یعْقوبَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلی بْنِ الْحَکَمِ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ أبی‌الْعَلاءِ قالَ: سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ ع عَنِ الرَّجُلِ یتَجَشَّأُ فَیخْرُجُ مِنْهُ شَیءٌ أ یعیدُ الْوُضوءَ قالَ لا.
——————————
[1]– الکافی 3- 36- 8.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن عیسی الاشعری از علی بن حکم از حسین بن ابی‌العلاء روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن (مر)

یتجشأ، به معنای بادگلو یا همان آروغ است. سؤال این که کسی آروغ می‌زند و چیزی از او خارج می‌شود. راوی دقیقا مشخص نمی‌کند که این «یخرج منه شیئا» چیست. بسیاری از آقایان فرموده‌اند که منظور خروج چیزی از حلق یا دهان او است. این توضیح غیر منطقی نیست و با روایات بعدی هم هماهنگ است.
حالا شاید کسی بگوید منظر از «یخرج منه شیئا»، باد شکم است که خیلی جزئی باشد. این معنا با ظاهر روایت ناهماهنگ نیست، اما کسی که باد معده را چه بودار و چه غیر بودار، چه صدادار و چه بی‌صدا را، ناقض وضو بداند، این برداشت مقبول نیست، اما اگر صدا و بو را در ناقضیت وضو شرط بداند، این معنا هم خالی از وجه نمی‌شود. یعنی طرف آروغ می‌زند و ناخواسته باد مختصری هم از مقعد او خارج می‌شود، اما جزئی است، نه صدا دارد و نَه بو دارد. حتی شاید بتوان این گونه معنا کرد که فکر می‌کند، چیزی از او خارج شده است، اما مطمئن نیست.