حدیث 644
644- 4-[1] مُحَمَّدُ بْنُ یعْقوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إسْماعیلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شاذانَ وَ عَنْ أحْمَدَ بْنِ إدْریسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ جَمیعاً عَنْ صَفْوانَ بْنِ یحْیی عَنْ سالِمٍ أبی‌الْفَضْلِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: لَیْسَ یَنْقُضُ الْوُضوءَ إلّا ما خَرَجَ مِنْ طَرَفَیْکَ الْأسْفَلَینِ اللَّذَینِ أنْعَمَ اللهُ عَلَیْکَ بِهِما.
وَ رَواهُ الشَّیخُ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یعْقوبَ مِثْلَهُ[2].
——————————
[1]– الکافی 3- 35- 1.
[2]– التهذیب 1- 10- 17، و الاستبصار 1- 85- 271.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
1. از محمد بن اسماعیل البندقی از فضل بن شاذان از صفوان بن یحیی از سالم ابی‌الفضل
2. از احمد بن ادریس القمی از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی به باقی سند
که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند الکافی روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مر). صحیح (مل).
مطالب این روایت از نظر فقهی، همان مطالب روایات قبل است. فقط این نکته را اضافه کنم که بول و غائط و باد شکم را از نعمت‌های الهی می‌دارند که در آن حرفی نیست و متخصصان علوم مربوطه هم بر مبنای علوم روز آن را پذیرفته‌اند.