جمع‌بندی باب اول (موقت)
با توجه به این‌که روایات این باب تمام شد، قبل از جمع‌بندی نهایی، نکته‌ای را عرض کنم که در آینده خیالمان راحت باشد. دیدیم ناچار شدیم، شرح و تبیین بسیاری از مطالب را به آینده حواله دهیم که علت آن دو چیز است. اول این‌که جناب شیخ حر عاملی، این باب را برای بحث شک و یقین در نقض وضو و اعاده آن تنظیم کرده بوده بودند و در نتیجه طبیعتاً سایر مطالبی که مطرح کرده بودند، ابتر می‌ماند و باید در آینده به آن‌ها بپردازیم. دوم این‌که جدای از این موضوع، طبیعی است که در اوایل کار، بسیاری از بحث‌ها نیمه‌کاره بماند و هر چه جلوتر برویم، مسائل بیش‌تری بر ما معلوم و نهایی شود.
و اما جمع‌بندی نهایی این باب؛
آنچه تا این‌جا قطعی شد، فقط یک چیز بود و آن این‌که تا وقتی یقین به نقض وضو پیدا نکرده‌ایم، وضو برقرار است و نیازی به اعاده آن نیست. نَه تنها هیچ دلیلی معارض و مخالف این جمع‌بندی نیست که خواهیم دید روایت 704 هم مؤید همین جمع‌بندی است.
و اما مواردی هم موقتاً درباره وضو معلوم کردیم، تا در آینده ببینیم تغییری در آن حاصل می‌شود یا خیر که عبارت بودند از:
1. وضو برای صلاة لازم است.
2. خوابی که نَه تنها چشم نبیند و گوش هم نشود، بلکه مرتبه‌ای بالاتر از آن به نوم القلب و ذهاب العقل تعبیر شده است که شامل بی‌هوشی و کما و مانند این‌ها است و همین‌طور خوای بسیار عمیقی که هر چه صدا کنند، طرف بیدار نشود.
3. گاز جهار هاضمه که از مقعد خارج می‌شود، به شرط آن‌که بو یا صدا داشته باشد، ناقض وضو است.
4. اگر وسط صلاة، گاز جهار هاضمه از مقعد خارج شد که نَه بو داشت و نَه صدا، بهتر است صلاة را ترک کرده، وضو را اعاده کنیم و صلاة را از ابتدا بخوانیم.
5. بول و غائط ناقض وضو است.
6. تجدید وضو بعد از هر طهارتی مستحب است.
7. مطلوب شارع است که انسان از هر بوی بدی پرهیز کند تا موجب اشمئزار خود و دیگران نشود و توصیه شده است که برای رعایت این موضوع، مراقبت مستمر روزانه داشته باشیم.
8. موارد غیر مربوط به وضو را هم گذاشتیم برای زمان خودش. إن شاء الله.
موارد غیر مربوط به وضو را هم گذاشتیم برای زمان خودش. إن شاء الله.