حدیث 9957
(9957) المحاسن (ج 1، ص 262): عَنْهُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ صَفْوانَ الْجَمّالِ عَنْ أبی‌عُبَیْدَةَ، زیادٍ الْحَذّاءِ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی حَدیثٍ لَهُ قالَ: «یا زیادُ! وَیْحَکَ! وَ هَلِ الدّینُ إلّا الْحُبُّ؟! أ لا تَرَی إلَی قَوْلِ اللهِ: «إنْ کُنْتُمْ تُحِبّونَ اللهَ فَاتَّبِعونی یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنوبَکُمْ»؟! أ وَ لا تَرَی قَوْلَ اللهِ لِمُحَمَّدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «حَبَّبَ إلَیْکُمُ الْإیمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکُمْ»؟! وَ قالَ: «یُحِبّونَ مَنْ هاجَرَ إلَیْهِمْ»؟!» فَقالَ: «الدّینُ هُوَ الْحُبُّ وَ الْحُبُّ هُوَ الدّینُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبل، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد البرقی بر می‌گردد، لذا ایشان این حدیث را از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از صفوان بن مهران الجمال از ابوعبیده الحذاء روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشرط است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبیده، زیاد الحذاء از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام در حدیثی برایش (روایت کرد که) فرمودند: «ای زیاد! وای بر تو! و آیا دین غیر از حب است؟! آیا نمی‌نگری به کلام الله: «إنْ کُنْتُمْ تُحِبّونَ اللهَ فَاتَّبِعونی یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنوبَکُمْ»؟! و آیا نمی‌نگری کلام الله را برای محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله: «حَبَّبَ إلَیْکُمُ الْإیمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکُمْ»؟! و فرمود: «یُحِبّونَ مَنْ هاجَرَ إلَیْهِمْ»؟!» پس (امام علیه‌السلام) فرمودند: «دین همان حب است و حب همان دین است.»