حدیث ۹۶۲۹
(۹۶۲۹) تأویل الآیات (ص ۵۴۵): قالَ مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبّاسِ رحمه‌الله حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْقاسِمِ عَنْ حُسَیْنِ بْنِ حَکَمٍ عَنْ حُسَیْنِ بْنِ نَصْرٍ عَنْ أبیهِ عَنْ أبانِ بْنِ أبی‌عَیّاشٍ عَنْ سُلَیْمِ بْنِ قَیْسٍ عَن عَنْ عَلیٍّ علیه‌السلام قالَ: «قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ إنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلونَ»، فَنَحْنُ قَوْمُهُ وَ نَحْنُ الْمَسْئولونَ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
سید شرف‌الدین الاسترآبادی این حدیث را از کتاب محمد بن عباس بن ماهیار از محمد بن قاسم بن سلام از حسین بن حکم الحبری از حسین بن نصر بن مزاحم از پدرش از ابان بن ابی‌عیاش از سلیم بن قیس الهلالی که محمد بن قاسم بن سلام و حسین بن نصر بن مزاحم از ثقات درجه دو هستند. نصر بن مزاحم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
البته همه این‌ها در صورتی است که صاحب کتاب تأویل الآیات را نَه تنها مجهول ندانسته، بلکه ثقه بدانیم و در ضمن معلوم شود که طریق ایشان به کتاب محمد بن عباس بن ماهیار معتبر است که حداقل طریق سید شرف‌الدین به تفسیر محمد بن عباس بن ماهیار معلوم نیست و در نتیجه طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام بر مبنای حقیر معتبر نیست. لطفا به توضیحات ذیل حدیث شماره ۹۹۴۴ مراجعه بفرمایید.
(امام) علی علیه‌السلام فرمودند: «کلام او عز و جل: «وَ إنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلونَ»، پس ما قوم او هستیم و ما افراد مورد سؤال هستیم.»
